Wij verpauperen de wijk…

Wij verpauperen de wijk. Mijn buren ook trouwens. En de bewoners van het nabijgelegen woonwagenkamp doen gezellig met ons mee. Dit viel een paar weken terug overal te lezen op wijkvervuilende briefjes die aan lantaarnpalen hingen. Gezellig deze hatelijke sfeer in wat ik tot dusver een prettige woonwijk vond. “Ga weg, jij bent niet goed genoeg!” is wat mensen hier over sociale huurders denken…

Pijnlijk en verdrietig. En als je het mensen op de man af vraagt, bedoelen ze natuurlijk nooit ‘mensen als ik’ maar sociale huurders in het algemeen. Laten we even duidelijk zijn: sociale huurders ZIJN mensen als ik. Mensen die geen 5 ton van de bank kunnen lenen en het ook niet van een rijke pappie of mammie krijgen. Ik moet het onkruid in mijn voortuin maar even laten groeien in plaats van snoeien, dan kan ik me er misschien achter verschuilen. De woede richting ons sociale huurders was ineens extreem in dit stukje van mijn geboortedorp…

Lees ook: Ik woon tijdelijk bij mijn ouders

Ze willen geen tijdelijke huurwoningen voor aso’s

De reden? De gemeente wil daadkrachtig een 40-tal tijdelijke woningen realiseren met tegelijk ook tijdelijk al lang beloofde woonwagenplekken op een nabijgelegen stuk grond. 

Waar ik het een prachtig initiatief vond om – terwijl er op andere plekken permanente sociale huur wordt gebouwd – even snel wat druk van te ketel te halen, zijn de priviliged people met koopwoning getriggered om zichzelf van hun lelijkste kant te laten zien. Dat is duidelijk.

Vanavond ga ik fine dining doen op een sjieke locatie samen met mijn moeder. Ik bezoek regelmatig de mooiste locaties op uitnodiging. Ik ben hoogopgeleid maar ben niet kapitaalkrachtig genoeg voor een koopwoning sinds de scheiding en dus ben ik gedegradeerd tot de categorie ‘aso’s die we hier niet willen’. 

Lees ook: Hofke van Bazel: Dineren met groene Michelinster

Ik was eigenlijk niet van plan om naar de gemeente bijeenkomst hierover te gaan. Maar ineens hing de wijk dus vol met hatelijke briefjes. Dat mensen zoals ik, die geen budget (meer) hebben voor een koopwoning, de wijk verpauperen. Nou ik zal je vertellen, dat kunnen mensen met een koopwoning net zo goed. Blijkt uit de briefjes, blijkt uit de koopwoningeigenaren een straat verderop die ik pas met elkaar op de vuist zag gaan, blijkt uit de bewoners van de villa in een andere straat dichtbij waar mensen elkaar wilden vermoorden (is iemand nog gelukt ook), blijkt uit de koopwoning in de wijk waar een drugsverslaafde uit zijn eigen tuin is weggesleept door de politie… En in mijn ogen vooral ook uit de hatelijke briefjes die het veilige wijkgevoel voor mij, mijn kinderen en naaste buren aantastten door ons neer te zetten als paupers. Als aso’s. Als ongewenst.

Lees ook: Werken aan jezelf op Mindfulness Retreat in Valencia

Lelijkheid troef

De lelijkheid was troef op de gemeentebijeenkomst. Mocht je niet geweest zijn, heb je niet echt iets gemist want het was verschrikkelijk. De vijandigheid vooraan bleek vooral door iemand die door dit plan een huurcontract van gemeentegrond ziet eindigen. Een handjevol dikke vrijstaande huizen zeurt over uitzichtvervuiling, maar als je eerlijk bent is het uitzicht nu niet bepaald florisant. Dan waren er nog mensen die woest riepen dat hen ‘een park was beloofd’.

Lees ook: Lage Vuursche: Op stap met de boswachter en Skechers

Serieus? Dit is hoe zij omgaan met de dorpsgenoten die een veilige plek zoeken na een scheiding, oudere jongeren die eindelijk bij pappie en mammie willen uitvliegen zonder financiële steun (zeker 60% van de woningen is voor dorpsgenoten onder de 30 bedoeld) en ja, er zullen ook wat toewijzingen zijn aan kwetsbaardere groepen, omdat de gemeente daar ook een zorgplicht heeft. Wellicht dat er een paar mensen extra steun nodig hebben vanuit de WMO, dit zal niet de meerderheid zijn. Mijn wijkgenoten stonden echter op hun achterste poten over het budget hiervoor, dat de gemeente ook heus kwijt is wanneer de (tijdelijke) huisvesting op een andere locatie zal zijn.  

Sociale huurders zijn echt geen achterlijke idioten. Net als de genoemde mensen uit de koopwoningen, zal er wel een percentage aso’s zijn. Die heb je in de koopwoningen die ik als voorbeeld gaf ook, alleen hebben die mensen geld. Dat is het verschil. Sterker nog, mijn uit Iran gevluchte buurvrouw (2 kleine kindjes verstopt in de kofferbak en gaan) was één van de hartelijkste buren die ik ooit heb gehad. De enige ook die toen ik bijzonder ziek was en eigenlijk niets kon, eten voor mij heeft gekookt.

Lees ook: Lieve Joyce van de Jumbo

We wonen misschien iets dichter op elkaar dan de huizenbezitters, maar het woord sociaal staat niet alleen vanwege de acceptabele huurprijs in ‘sociale huurder’. De meerderheid is bijzonder sociaal, altijd in voor een gezellig kletspraatje of het bieden van hulp in de buurt. Wij kunnen prima zelfstandig wonen zonder hulp van buitenaf. Wat de buurt daar verder ook over mag roepen.

Het enige steekhoudende argument betrof het aantal ingetekende parkeervakken. Dat is inderdaad te weinig. In ons rijtje (waarvan 1 leegstaand huis) alleen al is het aantal auto’s per huishouden 1,5. Daar heb ik de gemeente nog schriftelijk op geattendeerd na afloop en ik kreeg hier een nette reactie op terug.

De agressieve felle toon, om de oren vliegende lulkoekargumenten van regelneukers en het continu onderbreken van de presentatie met kutopmerkingen door mensen die geen interesse hadden om überhaupt naar de presentatie te luisteren, waren werkelijk afschuwelijk. Net als de vijandige en beledigende briefjes in de woonwijk. 

Lees ook: Alles is verbonden

Karma komt daar nog wel op terug verwacht ik zo, mensen die zo boos zijn en een ander geen rustig woongenot gunnen daar kan het niet goed mee aflopen. Die stikken vanzelf in hun lelijke woorden of praten zichzelf een hittepetit hartaanval aan. Ik ben vlak voor het einde – net als veel van mijn buren – de agressieve zaal maar uitgevlucht en hoorde later dat mijn woorden compleet verdraaid zijn doorgedeeld met anderen die niet aanwezig waren… Want ja, die willen graag bevestigd zien hoe een aso ik natuurlijk ben. Ik hoop nog eens excuses te zien, maar ik verwacht er weinig van gezien de holier-than-though-houding die tentoon werd gespreid. 

Lees ook: Vandaag ben ik dankbaar

Na afloop kreeg ik nog wel een dankjewel van diverse andere mensen, die blij waren met het tegengeluid. Het is fijn dat ik voor die mensen en voor de vele mensen die niet aanwezig waren en juist die woonruimte zo hard nodig hebben, iets heb kunnen betekenen met mijn stem. Maar over het algemeen doet het gewoon pijn en ben ik er verdrietig over om als ongewenst gezien te worden. 

Keti Koti wordt ook niet gevierd omdat de rijke mensen zo netjes waren… Of wel?

Emotionele verpaupering maakt meer kapot dan je lief is.

Zijn er bij jou ook weleens dit soort verhitte gemeentebijenkomsten?