Het is volop in het nieuws de laatste tijd: hoe mensen in een machtspositie denken dat ze het recht hebben om anderen respectloos te behandelen. Dat kan verbaal zijn of met hun smerige handen, maar ook een mailtje zonder aanhef of groet kan niet altijd door de beugel. Ik deel vandaag een anekdote met je uit de recruitmentwereld, hoe ik als kandidaat mijn best deed voor een interimfunctie, op gesprek mocht komen en men daarna niet de moeite deed om mij van feedback te voorzien. Het bleef akelig stil…
Mensen aanspreken op onbeleefd gedrag? De meeste interimkandidaten zouden dit niet doen. Angst om nooit meer in aanmerking te komen voor een dergelijke functie. Niet weten hoe je dit bespreekbaar kunt maken. Maar naast professional ben ik ook moeder en is het mijn taak mensen op te voeden. Ook als die mensen bij een overheidsinstantie werken en ouder zijn dan ikzelf. Niemand anders zal ze zeggen hoe onbeleefd ze zijn.
Van zwijgers en ja-knikkers wordt de maatschappij niet beter. Be the change. Ik hoor graag hoe jij hiermee omgaat en hoe vaak jij – als recruiter bij zo’n interimbureau – dit soort voorvallen meemaakt?
Mail naar de interviewende partij
Hier mijn onbeleefdheidsboete aan 2 dames werkend bij een samenwerkingsverband van een 8-tal overheidsinstanties:
Beste X en Y,
Gefeliciteerd! Speciaal voor jullie deze onbeleefdheidsboete ter bewustwording van respectloos gedrag.
Als interim-kandidaat heb ik best wat uren gestoken in een sollicitatie richting de tijdelijke klus die jullie open hadden staan. Naar mijn weten hadden we ook een prettig gesprek en had ik jullie ingeschat als fatsoenlijke mensen. Helaas blijk ik het mis te hebben, als een telefoontje van 5 minuten – waarin je mij had kunnen vertellen dat er een andere kandidaat gekozen is – niet wordt gepleegd getuigd dat niet van respect. Inmiddels vernam ik via INTERIMBUREAU dat “in het systeem iemand anders meer punten heeft gekregen”. Niet bepaald opbouwende feedback. Sterker nog, dat is helemaal geen feedback. Daar kan ik niets mee.
Daarom aan mij als opvoeder de taak om een bewustwordingsproces in te zetten. Niet om de functie nog te krijgen, als dit is hoe jullie je in een professionele omgeving opstellen gun ik die heel erg graag aan een ander.
Als moeder stel ik mij bij deze op als de opvoeder die jullie zakgeld intrekt, opdat je je in een hoekje gaat schamen voor je gedrag en zorgt dat dit bij andere mensen niet meer gebeurt. Stil blijven na een dergelijk gesprek, niet handelen, is niet waarmee jullie als verbinder tussen tal van organisaties de handen op elkaar gaan krijgen.
Ik had mijn mond kunnen houden, maar dan leren jullie er niet van.
Als belastingbetaler ben ik wel diegene die jullie salaris betaalt. En ook als dat niet zo was: het getuigt van fatsoen om een kandidaat na een gesprek even persoonlijk en inhoudelijk iets terug te koppelen. Als je dat zelf niet durft, kon dat in dit geval ook nog via het bemiddelende bureau. Dat hebben jullie verzuimd.
Bij deze de onbeleefdheidsboete, print hem uit en hang hem in een lijstje boven je bureau opdat je nooit meer verzuimt actie te ondernemen!
Je hoeft mij niet meer te bellen, eventuele terugkoppeling mag via INTERIMBUREAU.
Ik zie de excuses wel op mijn bankrekening verschijnen, maak maar een keuze uit deze opties:
Onbeleefdheidsboete:
- € 500,- – het is allemaal de schuld van mijn collega
- € 100,- – het spijt me
- € 80,- – het spijt me ik zal dit nooit meer doen, hier je uurtarief, echt sorry, ik schaam me dood
Betaling gaarne binnen 14 dagen naar rekeningnummer:
NL13RABO0319094707 t.n.v. Marstyle.nl te Bodegraven, Nederland BIC RABONL2U
Je bent nooit te oud om te leren. Je bent ook nooit te oud om met goede voornemens aan de slag te gaan.
Ik vertrouw er dan ook op dat deze bewustwordingscampagne succesvol aankomt.
En ik hoop dat jullie toch graag die fatsoenlijke mensen zouden willen zijn, hoe ik jullie had ingeschat.
Je bent bij deze niet alleen een onbeleefheidsboete maar ook een interessante zakelijke anekdote rijker.
Nou, klaar met de strafregels. Hup, aan het werk!
En nu?
Eerlijk gezegd verwacht ik er niets van. Voor het verzenden van deze mail heb ik nog even telefonisch bij het interimbureau gecheckt of er iets binnen was gekomen. Dat was er: een zeer onbeleefd mailtje naar mijn contactpersoon waarin verwezen wordt naar het puntensysteem. Schandelijk, echt. Dikke duim omlaag. Aangezien ik niet afhankelijk ben van interimklussen voor mijn inkomen, durf ik het aan te kaarten. Als dit is hoe men in Nederland met interimmers om gaat, ben ik blij dat ik genoeg leuke betaalde opdrachten voor mijn blog ontvang en PR events mag organiseren.
Heb jij teveel ja-knikkers in je omgeving en wil je graag sparren met iemand die niet bang is om haar mening met je te delen? Huur me gerust in voor een sparringsessie. Tegen het genoemde uurtarief.
Ik heb wel meer rare dingen meegemaakt met sollicitaties, maar doodgezwegen worden na een fijn gesprek kon ik nog niet eerder afvinken. Welke rare ervaringen heb jij zoal?
