Keek op mijn Week: hooikoorts, avontuur van een kapotte dolfijn, zouttherapie

Wat was er deze week het vermelden waard? Mijn hooikoorts-lotgenoten voelen ‘m al aankomen… de vele niesbuien en de loopneus. Met name de niesbuien zijn nogal pijnlijk als je long een optater heeft gehad. Gelukkig was er ook goed nieuws: onze kapotte opblaasdolfijn belandde niet in de vuilnisbak. Waar hij wel naartoe is? Dat lees je in dit artikel!

Hatsjie!

Zaterdag was het een mooi weertje om veel in de tuin te zitten. Heb maar weer eens een puzzelboekje uit de lectuurbak getrokken en me vermaakt met woordzoekers, sudoku’s en cryptogrammen. Tussendoor een beetje werk gedaan. Wat dingetjes opgeruimd. Wasje gedraaid. Merk dat de hooikoorts zijn hoogtij dagen krijgt: loopneus en niezen.

Kheb zo’n trek in een pizza calzone…

Zondag tijd voor mijn fysio oefeningen. Doe ze nu om de dag, maar wil dat proberen op te bouwen naar elke dag. Bovenverdieping gestofzuigd, dat was even pittig dus beneden liet ik zitten. Beetje achter de laptop gewerkt en lekker in de tuin gezeten met een boek. Heel veel niesbuien gehad, pfff… gelukkig nog niet zo’n last van de ogen. ’s Avonds een pizza calzone besteld. Lekker! Zit vervolgens steeds met dat liedje in mijn hoofd over “’k heb zo’n trek in een pizza calzone… niet zo’n gewone!”

Pufjes en tanden op elkaar

Maandag was 2e Pinksterdag dus de mailboxen bleven rustig. Dat scheelt want daardoor kon ik zelf ook rustig aan doen. Lekker de dag starten met een romantische film vanuit mijn bed. Kopje koffie erbij. Douchen. Stofzuigen van de beneden verdieping. Wat werk gedaan achter de laptop. Plannen uitgewerkt. En in de tuin gezeten. Waar ik na een tijdje door de hooikoorts weer flinke niesbuien kreeg. Snel een pufje genomen voor de pijn aan mijn long, maar dat hielp helaas niet veel. Uiteindelijk ben ik maar op bed gaan liggen, waar de tranen van pijn over mijn wangen liepen. That’s life. Gaat wel weer over. Toch vervelend. Gelukkig had ik die ochtend een rijstmaaltijd uit de vriezer gehaald.

Kapotte dolfijn reist naar Duitsland en een call

Dinsdag weer gezellig aan de slag achter mijn laptop. Na de lunch was het tijd om een pakketje naar Duitsland te sturen. Best een grappig verhaal. In het pakje zat een kapotte opblaasdolfijn. Op meerdere plekken lek en met ducktape konden we hem niet fiksen. Toen hij nog vol zat, postte ik echter een foto van de dolfijn op instagram. Daarop kreeg ik een reactie van iemand die het ding dolgraag wilde hebben. Ondanks dat ie kapot is. Kreeg er een leuk bedrag voor geboden en liet hem zien wat de verzendkosten zouden bedragen. Ook dat werd vergoed en via Paypal stond het snel op de rekening. Afijn: de kapotte dolfijn is onderweg naar Duitsland.

Ik deed meteen boodschappen en boodschappen… ja dat is eigenlijk too much voor mij. Kapot en met pijn plat op bed dus weer. Maarrr… ik had me aangemeld voor een interessante Mastermoves call over Pitchen en Presenteren van Patrick van Gils. Ogen dicht en luisteren dus. Af en toe een reactie geven in de chat. Het was erg inspirerend en ik kreeg meteen een goed idee om zelf een leuke klantenpitch in elkaar te draaien. Post hem binnenkort op LinkedIn.

Zouttherapie met de kinderen

Woensdag was een beetje een worsteling. De stroom was uitgevallen in onze straat. Dat leverde wel gezellige momenten op: praatjes met de buren. Maar verder was het knap lastig en ik voelde me niet top. Terwijl ik met Stedin aan de lijn hing geprobeerd de kinderen iets van hun schoolwerk te laten doen en voor de zekerheid doeken onder de vriezer gelegd, want het was best warm. Zonder stroom kon ik op mijn laptop nog wel een klein stukje tikken, maar ik had afleiding nodig vanwege de pijn. In plaats van mijn fysio oefeningen hebben we daarom het kleine stukje naar mijn ouders gefietst om even koffie te doen. Geen stroom = geen koffie. Daar knutselden de meisjes hun eigen kwartetspel in elkaar.

Thuis nog even wat schoolwerk voor de meisjes en ik mijn mail, tot het tijd was om in de auto te stappen. We hadden die middag een afspraak in de Haloclinic in Zaandam voor een sessie zouttherapie. Vorige week was ik alleen gegaan, dit keer mochten de meisjes mee. Ik had dus gezelschap in de kinderkamer. Ons eerste uitje in tijden dus ze hebben zich goed vermaakt met de bergen zout, het poppenhuis, de kleurspullen, het keukentje en wat er al niet meer stond om mee te spelen. Geen televisie nodig als je naar je spelende kinderen kunt kijken. Slapen lukte nu dus niet, maar een zuiverende zoutsessie had ik wel nodig.

Door het niezen is mijn herstellende long weer beschadigd, je kunt dat als een schaafwondje zien dat weer open gaat. En zo voelde het inademen van het zout na een uur dan ook. Omdat ik deze week veel pijn had en ook veel op bed heb gelegen, ben ik best verdrietig. Je bent 41 met een actief leven en je kunt ineens niks meer. De crashkuur van 5x 2 uur bespoedigd hopelijk de genezing. Bij de longarts kan ik pas eind van de maand terecht. Wel was mijn saturatie meteen na de sessie 100%!!! Wow!

Life purpose call en brainstormsessie met school

Donderdag werd ik vrij brak wakker. De halotherapie had als een soort cafeïne gewerkt: lang wakker en alert. Fit in mijn hoofd. Maar te moe om iets te doen, behalve piekeren. Heb de hele nacht herz-muziek aan gehad voor positieve vibes om nachtmerries te voorkomen. Werkte helaas niet. Maar: regen! Goed nieuws! Douchen en het happy face op want de meisjes zijn bij mij en verdienen een gezellige dag. Ik zelf ook trouwens. Nieuwe kansen om er weer iets moois van te maken!

Ik had mezelf een leuk cadeautje gedaan: een life purpose skype sessie met Miranda van der Beek. Ben mezelf een beetje kwijt en een gesprek met Miranda is altijd inspirerend. Ze had niets meegekregen van de corona, maar voelde wel direct de pijn op mijn longen. Zij adviseerde me om toe te laten dat het herstel ruimte nodig heeft. En dat mensen waarschijnlijk van mij denken dat ik alles wel alleen kan. Vrij schrijven was ook een tip. Vandaar het artikel over emotionele steun, alleen al het schrijven ervan luchtte me op. Toen kreeg ik er ook nog allerlei lieve reacties op, wat fijn was. Heb allerlei aantekeningen gemaakt, want de ene na de andere wijze uitspraak raakte me. Zoals “je hoeft niet meer te dragen dan jezelf” en “zie deze situatie als een reset naar nik, in niks zit alles”. Prachtig. Verder kreeg ik uiteraard te horen wat mijn ‘life purpose’ is en dat ik komende maand in ieder geval nog moet observeren en zorgen voor een retraite van rust en stilte in mijzelf.

Einde van de dag stond er een brainstormsessie van school op het programma. Qua ouderparticipatie was het verder dit schooljaar natuurlijk een beetje raar, dus had ik me voor deze online meeting aangemeld. Met een rood, geel en blauw voorwerp moest je reageren op stellingen. We gaven aan welke woorden we bij de school vinden passen en waarom en nog wat onderwerpen. Als jouw kinderen naar dezelfde school gaan lees je er wel over in de nieuwsbrief. Fijn in ieder geval om een nuttige bijdrage te kunnen leveren!

Hyperventilatie

Vrijdag was zwaar. De kinderen moesten naar school, dus vroeg op en de geleende chromebook weer inleveren. Omdat de supermarkt vlakbij school is, deed ik boodschappen maar dat ging niet zo goed. Ik had heel veel pijn. Moest uiteindelijk hulp vragen om mijn winkelwagentje terug te brengen. Thuis ben ik met wat paracetamols achter de kiezen naar bed gegaan. Uiteindelijk heb ik wel een paar mails kunnen beantwoorden achter de laptop en heb ik wederom even rust gepakt voordat ik de kinderen weer moest halen. Ik had ondanks de paracetamols nu ook links pijn (in plaats van de rechterlong) en hoopte dat rust zou helpen. Deze week geen fysio oefeningen gedaan. Met weer wat paracetamols en pufjes keek ik met de oudste vanuit mijn bed naar de remake van The Karate Kid met Jackie Chan. De pijnstilling leek niet echt te helpen (nou ja, voor de long wel) dus ik belde toch maar weer even met de huisarts voor advies en moest meteen langskomen. Uiteindelijk bleek het een verrekte middenrifspier… Pfff… in combinatie met hyperventilatie omdat ik zoveel pijn had. Ibuprofen in een sterke dosis zou wel helpen. En inderdaad.

Na vrijdag was ik in ieder geval helemaal klaar met alle beperkingen. De kinderen inspireren tot iets leuks doen is makkelijker als je zelf ook actief bent. Sinds deze week test ik een Emma Matras die heerlijk ligt, maar zo intensief als deze week hoef ik nu ook weer niet op dat ding te liggen om een oordeel te vellen. Ik wil gewoon weer mijn leven leven in plaats van er vanuit bed over na te denken!

Hoe is dat voor jou? Kun je alles uit je leven halen wat je zou willen? Waar droom je van?