Keek op mijn Week: verven, online spreekuur en longontsteking

Heerlijk die zon! Daar word een mens vrolijk van. Veel in de tuin gezeten dus en zelfs bezig geweest met de voorbereidingen van een online kinderfeestje waarbij het geen probleem is om de hele klas uit te nodigen. Verder met mensen gebeld of gefacetimed. Hoogtepunt van de week? Na 15 jaar zoeken zijn mijn Wipneus en Pim boeken terecht! Dieptepunt? Huilende kinderen die denken dat mama doodgaat…

Lenzen ophalen en diner afhalen

Zaterdag lekker uitgeslapen. Of nou ja, toen ik wakker werd een film aangezet en met een kop verse koffie vanuit bed gekeken. Na het ontbijt wat werk afgemaakt. Daar ben ik toch altijd langer mee bezig dan ik vooraf denk. Heerlijk weertje, dus in de zon gezeten en op de fiets gestapt om mijn nieuwe lenzen op te halen. Controles doet de opticien nu even niet, maar mijn gebruikelijke bestelling kon ik uiteraard wel gewoon ophalen.

’s Avonds reed ik naar restaurant In ’t Bonte Varken. Een paar weken terug had ik daar al gebruik gemaakt van het afhaalmenu en dit was goed bevallen. Nogmaals een 3-gangenmenu besteld dus in het kader van #helpdehoreca maar ook omdat het gewoon erg lekker is als je niet zelf hoeft te koken!

Project kaptafel: de spiegels

Zondag wederom relaxt met de dag gestart. De spannende serie Narcos over Pablo Escobar gekeken. Ik had verse aardbeien van de markt als ontbijt, want een beetje verwennerij mag best in het weekend. ’s Middags lekker bijgekletst met de buren, want met dit zonnige weer zit iedereen in de tuin. Verder stond project kaptafel op de planning. De 3 spiegels afgeplakt, geschuurd, schoongemaakt en geverfd. Nu alles nog in elkaar zetten, dan is het klaar.

Bellen en bijkletsen

Maandag lekker gewerkt, in de tuin gezeten met een boek en lunch en gewoon eens wat mensen opgebeld om lekker bij te kletsen. Zo kwamen er leuke dingen aan het rollen. Verder op Netflix gefascineerd door de documentaire over de Tiger King. Een bizar stukje reality tv.

Online spreekuur en uit eten bij mijn dochter

Dinsdag wederom fijn kunnen werken en in de middag hield ik voor Platform Z een online spreekuur. Vooraf had ik allerlei vragen ontvangen over WordPress, contentplannen en marketing in een tijd waarbij het eigenlijk niet goed voelt om reclame te maken, maar waar je wel in the picture wilt blijven bij je klanten. Was ontzettend leuk en dankbaar om te doen! Geniet er ontzettend van om kansen voor andere bedrijven te ontdekken, dus dit spreekuur voor mijn zzp-collega’s gaf me veel energie.

Ondertussen kreeg ik een appje van mijn broer die mijn oude Wipneus en Pim boeken van vroeger had gevonden. Supertof! Ik was al jaren naar deze boeken op zoek, maar geen idee waar ze toch gebleven waren. Kon ze direct (met gepaste afstand) ophalen en de meisjes waren dolblij toen ze deze ‘schat’ ontdekten.

Voor het diner was ik uitgenodigd bij mijn ex omdat dochterlief het eten had gemaakt. Pizza! Tijdens de bereiding kreeg ik leuke foto’s doorgestuurd. Ze was zo trots! Uiteraard heeft een pizza nog nooit zo lekker gesmaakt. Daarna keken we weer samen naar de persconferentie en nam ik de meisjes en hun schoolspullen weer mee naar mijn huis.

Taartje eten bij opa en oma en spelletjes

Woensdag liepen we rond koffietijd richting opa en oma. Ik had een dag eerder op de markt een appeltaart gekocht. Daar hadden we gister al van gesmuld bij papa, maar er waren nog flink wat stukken over die we met opa en oma gingen delen. Een gezonde wandeling en op anderhalve meter afstand aten we in de tuin van opa en oma een taartje. Ik klaagde nog tegen mijn moeder dat er zoveel pollen in de lucht hingen en dat ik het eigenlijk wat benauwd vond onderweg. Als mede-hooikoorts patiënt weet ze daar alles van, al zit mijn belangrijkste allergie vooral in de grassen die eigenlijk over een maand pas hoogtij vieren en iets minder in de berken.

Eenmaal thuis vond ik het toch wel raar dat ik geen last had van traanogen en een kriebelneus. En was ik toch bizar benauwd ineens. Ik zei tegen de meisjes dat dit ons laatste tripje was voorlopig en dat we in thuisquarantaine gingen. Geen wandelingen meer voor de zekerheid.

’s Middags kwam er een enorme doos met spellen van Asmodee. Een thuisblijverspakket om de paasdagen mee door te komen. Er zaten wel 10 spellen in! WAUW! Inclusief toppers Exploding Kittens en Ticket to Ride. Ik wilde er een unboxing filmpje van maken, maar ik had wel erg weinig lucht. Misschien later als ik een beetje normaal zou kunnen praten?

Helaas bleek met voorlezen aan de meisjes die avond dat dit inmiddels een hele opgave was. Kon geen normale zinnen lezen zonder gehijg. Met een beetje schaamte beloofde ik de meisjes met het volgende hoofdstuk beter mijn best te doen, maar dat we het nu even bij deze moesten houden.

Toch even de huisarts bellen en Burritos

Donderdag besloot ik toch even de huisarts te bellen terwijl de meisjes aan hun schoolwerk zaten. Huisartsen hebben het druk, dus duurde even voor ik aan de beurt was. Na overleg met de assistente zou ik teruggebeld worden door de dokter tijdens het telefonische spreekuur. Het advies was aantal ademhalingen per minuut timen en boven een bepaald aantal bellen, bij koorts bellen of als er klachten zoals hoesten en hoofdpijn bij zouden komen. Voelde me niet ziek, alleen kortademig en pijn in mijn rug dus dat leek me een goed plan.

Omdat ik nu niet kon voorlezen, was het de beurt aan mijn dochter om mij voor te lezen terwijl haar zus boven op mijn laptop instructie kreeg van de leerkracht. Waar ze normaal protesteert, merkte ze nu ook wel dat ik het even echt niet kon en deed ze extra haar best. Trots zat ik te luisteren toen haar juf belde om te vragen hoe het met haar ging. Ze vertelde de juf van ons plan om een online kinderfeestje te geven, waarbij ook de juffen worden uitgenodigd. Leuk dat enthousiaste snoetje, maar we moeten nog wel een datum prikken.

’s Middags wilde ze heel graag het spel Throw Throw Burrito spelen. Regels doorgelezen en met z’n 2tjes gespeeld. Haar zus had er geen zin in. Dit spel gaat om snelheid. Je moet kaartjes wisselen en afleggen en af en toe opstaan om een squishy burrito naar elkaar te gooien of een duel te doen. Best pittig als je geen lucht hebt, dus na 1 potje hield ik het voor gezien. Denk dat dit supergeinig is als je het met 3 of meer mensen speelt, met z’n 2tjes was het ook leuk maar minder spannend omdat je niet alle burrito-gooi-regels kunt toepassen.

Oh… en we stonden vandaag in De Telegraaf in de rubriek ‘Ons Gezin’, lees het artikel hier. Twee pagina’s… de foto is heel erg leuk geworden ook.

Afscheid van de meisjes…

Vrijdag had ik nog steeds geen koorts, geen hoestklachten, geen hoofdpijn… maar ik was die nacht wel een paar keer happend naar adem wakker geworden. Steeds minder lucht. De druk op mijn rug nam ook toe. Van alsof iemand er met een stok tegenaan zit te porren naar een formaatje honkbalknuppel. Ik besloot toch nog maar een keer naar de huisarts te bellen, ook om mijn moeder gerust te stellen. Mijn vader bracht die ochtend een boodschapje, omdat wij in quarantaine zaten en het brood op raakte.

De meisjes maakten op tafel plaats voor Ticket to Ride. Na de junior versie wilden ze heel graag het grote mensen spel leren spelen. Ik stond weer in de wacht bij de huisarts. Die hebben het nu echt heel druk. De assistente belde me terug na overleg met de huisarts en gaf aan dat ze me vanwege de benauwdheid toch wilden zien, maar dan op de noodHAP voor van corona verdachte patiënten in het ziekenhuis. Ik kreeg een tijd door waarop ik me moest melden en de protocollen werden uitgelegd. Eventuele begeleiders mogen niet meer naar binnen.

Snel pakten we thuis alle spullen in van de meisjes, die ik bij hun vader mocht brengen. Voor de zekerheid ook de knuffels maar mee en de schoolspullen, voor het geval dat. Ze hielpen me goed en barstten daarna samen in huilen uit. “Straks heb je corona mama, straks ga je dood…” Ik heb ze hele dikke knuffels gegeven. Met een serieuze blik heb ik ze verteld dat ik echt niet van plan was om dood te gaan, dat ik me helemaal niet ziek voel en dat ik een vrouw ben en het corona-virus vrouwen helemaal niet zo leuk vindt. We hebben de journaals samen gevolgd dus ik heb nog even benadrukt dat vooral oude mensen, dikke mensen en mannen risico lopen. En dat mama van plan was om net als de meeste mensen gewoon beter te worden, zodat ik voor bijvoorbeeld opa of oma kan zorgen als die het krijgen. Je weet het niet, dat klopt, maar aan een strijdlustige moeder die gewoon even voor controle naar de dokter gaat hebben de kinderen op zo’n moment het meeste.

Dit was de eerste keer dat ik mijn kinderen met hun tasjes vanuit de auto heb geknuffeld toen ik ze bij hun papa bracht. Een afschuwelijk moment, normaal loop ik altijd mee naar binnen. Voelde heel erg fout, maar was voor nu toch even beter om het zo te doen.

Bij de noodHAP loop je echt een filmscenario in. Blijven wachten bij de ingang. Verplegend personeel helemaal in het plastic gepakt. Stoelen in de wachtkamer afgezet met tape. Ik moest eerst mijn handen ontsmetten en kreeg een mondkapje. Mijn naam werd in het systeem gecheckt met je ID die ook wordt ontsmet. Met een mondkapje op krijg je het nog benauwder. Veel respect voor het zorgpersoneel dat daar urenlang met mondkapjes, vuurwerkbrillen, plastic schorten, handschoenen, haarnetjes, plastic overschoenen… z’n werk staat te doen.

Na elke patiënt wordt al het gebruikte materiaal ontsmet. Op de zuurstofclipjes voor je vinger zit plastic. De arts verontschuldigde zich dat het allemaal niet zo goed meer werkte door het vele ontsmetten en het plastic er omheen. Kan me voorstellen dat zij na een lange werkdag net zo buiten adem zijn als ik op dat moment. Mijn waardes waren gelukkig nog binnen de parameters en de brommende long was luid en duidelijk te horen. “Tis een fikse longontsteking en vermoedelijk ook corona,” zei de arts.

Ik kreeg antibiotica voorgeschreven. Om voldoende rust te kunnen pakken, mogen de kinderen niet bij mij in quarantaine maar moeten ze voorlopig bij hun papa blijven. Tot ik 24 uur klachtenvrij ben…

Thuis was het wachten op de bezorger van de apotheek. Ondertussen werd de #helpdehoreca bestelling van Groene Hart Catering bezorgd. Een heerlijke Cocq au Vin van een mede Platform-Z lid. Je kunt bij haar bestellen als je ook in Bodegraven woont via haar facebookpagina. Smaakte verrukkelijk!

Rust, rust, rust… voor mij dus voorlopig. Ik hoop dat jij een mooie Pasen hebt gehad?