Het was weer een heftig weekje met de nodige ups en downs. Ik rende me een slag in de rondte en was blij dat de meisjes vanwege Hemelvaart 2 dagen vrij hadden. Zo konden we even flink uitslapen en tot rust komen. Hoewel ik uiteraard gewoon achter de laptop kroop omdat het even druk is vanwege onder meer een PR-event dat ik maandag organiseer.
Van spektakel naar spektakel in Puy du Fou
Zaterdag ging de wekker alweer vroeg. Pittig, want de avond ervoor lagen we pas om half 1 in bed. We mochten de generale repetitie bekijken van de grootste live action show ter wereld: La Cinéscénie. Een voorstelling met een ’toneel’ van 23 hectare groot die 1,5 uur duurde, met 2500 acteurs, 130 paarden, 31 drones inclusief het nodige vuurwerk. Een onvergetelijke, spectaculaire ervaring… Weet gewoon nog even niet hoe ik het straks in mijn verslag allemaal in woorden moet vatten.
Onze bedden in hotel La Citadelle sliepen in ieder geval prima en we gebruikten de heerlijke douche om even lekker wakker te worden. Daarna aan de croissants in de ontbijtzaal en met de hele groep Belgische en Nederlandse journalisten naar Puy du Fou.
Tijdens het ontbijt hadden we ons programma in de app al samengesteld en dat was maar goed ook, zo weet je hoe laat je waar moet zijn en haal je het meest uit je dag. We rolden van de ene verbazing in de andere en hebben een reeks indrukwekkende geschiedenislessen gehad, voorzien van de nodige special effects en spectaculaire stunts. Als de kinderen dit op school gaan leren, herinneren ze zich hopelijk de show erbij en kunnen ze zich beter voorstellen hoe het echt geweest moet zijn.
Het Romeinse colosseum met de show Le Signe du Triomphe maakte deze dag op mij het meeste indruk. Ook omdat ‘wij Galliërs’ zagen hoe onze mensen door een tijger ‘werden opgevreten’, het (nep)bloed tijdens de handson gevechten in de rondte spetterde en we als publiek werden opgezweept om mee te leven met ‘onze mensen’. Alles rondom een mooi liefdesverhaal tussen een hooggeplaatste Romein en een Gallische prinses.
Laatste dag themapark en terug met het vliegtuig
Zondag namen we afscheid van de Belgische groep die al vroeg terugvlogen. Wij Hollanders konden nog even het themapark in om de laatste paar shows te bekijken. Daarna met z’n allen lekker lunchen (op z’n Frans, dus 3 gangen) en terwijl Eline van Checkin PR mijn kinders vermaakte, liep ik nog even door de spannendste show van het park: Les Amoureux des Verdun. Hier begeef je je in de smalle loopgraven van de Eerste Wereldoorlog met aan alle kanten het geluid van geweren, trillende vloeren door de bommen en heen en weer rennende soldaten.
Daarna reden we naar het vliegveld van Nantes, waar we eind van de middag met KLM weer terug naar Nederland vlogen. Ook het vliegtuig was voor de meisjes een hele belevenis. Ik had me vooraf nogal druk gemaakt om de hele papierwinkel die je als single parent nodig hebt, maar achteraf werd er zelfs naar de paspoorten niet gekeken. Laat staan de overige papieren zoals toestemming van de ex en toestemming van school. Maar goed voorbereid op reis gaan is beter dan dat je niet alles op orde hebt, denk ik dan maar.
Van een persevent een paar jaar geleden had ik bovendien de Alpine Pluggies bewaard, waar mijn kinderen tijdens het vliegen dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Oordopjes die de oorpijn tijdens het stijgen en dalen verminderen of zelfs voorkomen. Handig!
Als we opa en oma niet hadden…
Maandag had mijn ex gevraagd of ik de kinderen uit school wilde halen in verband met overwerk. Zelf liep ik door het weekendje weg ook nogal achter, dus ik was ontzettend dankbaar voor de opa en oma van de meisjes. Opa haalde de dames uit school en heeft ze zelfs nog op een ijsje getrakteerd. Toen ik rond etenstijd aan kwam, lag mijn jongste bij opa op schoot te slapen. Het was ook een druk weekend geweest. We genoten van het lievelingskostje van de meisjes: oma’s spinazie met gehaktballen. Daarna bracht ik de oudste naar scouting en haalde ik met de jongste samen de cakejes voor haar traktatie. Toen reden we naar hun papa’s huis, waar ik de kleine dame op bed heb gelegd.
Onderhoud voor de auto
Dinsdag reed ik naar Happy Life PR in Alphen aan den Rijn om goodiebags op te halen voor onze eerste #blogboot vaart aanstaande maandag. Daar deed ik even koffie terwijl ik me vergaapte aan alle make-up producten van onder meer Catrice… Toen snel door naar de Peugeot garage, waar mijn auto een onderhoudsbeurt kreeg. Ondertussen kon ik in de showroom werken, dus ik had mijn laptop mee. Eenmaal thuis de nodige telefonische vergaderingen en op de valreep bedacht ik me dat het handig was om even avondeten en brood te kopen, voordat de meisjes weer op de stoep zouden staan…
Die heb ik bij thuiskomst direct aan het werk gezet: de ‘hoe tem je een draak’ traktaties van kleine zus moesten in elkaar gedraaid worden. Via AliExpress had ik kartonnetjes besteld in dit thema om de cakejes in te zetten en met een prikker nog een plaatje er op te steken. Met Dr. Oetker eetstiften hebben ze het geheel feestelijk afgerond.
Healing
Toen moest het spul naar bed, want ik wilde tijdig achter de laptop kunnen zitten. Vanavond zou Miranda van der Beek tijdens een facebook live een healing geven voor de groep dames waarmee ik het Spiritueel Leiderschapstraject volg. Miranda is Cosmic Healer en zou deze avond iets bijzonders voor ons doen. Ik heb eigenlijk vrij weinig ervaring met healings, maar ben wel geïnteresseerd in spirituele zaken. Vond het dan ook spannend wat ik zou kunnen verwachten, maar het leek me in ieder geval positief om er aan mee te doen.
Ik nam de laptop mee naar de bank, waar ik lekker ging liggen met de facebooklive uitzending aan. Een bijzondere gewaarwording. Aan de ene kant merk je vrij weinig, terwijl er aan de andere kant juist heel veel met je gebeurt. Lastig om te omschrijven. Tijdens de healing legt je onbewuste zelf contact met je hogere lagen, zodat je informatie en levenslessen kunt doorkrijgen. Niet persé tijdens de healing, maar ook in de week erna nog. Ik lag met kriebel aan mijn armen en benen te denken dat ik wellicht niet goed genoeg ontspannen zou zijn om goed mee te doen, terwijl er ondertussen toch wat bijzondere dingen gebeurden.
Zo zei Miranda dat we “nu informatie zouden doorkrijgen” en stak op dat zelfde moment mijn dochter haar hoofd om de deur en fluisterde “I love you mommy”. En op het diepste punt van de healing voelde ik me als het ware opgetild aan mijn buik, terwijl er op een krachtige manier ‘dingen uitgeplukt’ werden. Na de healing legde Miranda uit dat ik waarschijnlijk veel onverwerkte emoties had en mijn emoties niet altijd goed de ruimte geef om er te zijn. Dat kan wel kloppen. Ik vind altijd dat ik sterk moet zijn. Gemiep van mijzelf, wordt dan ook niet getolereerd.
Alsof deze hele ervaring (ruim een uur) al niet bijzonder genoeg was, heeft ze voor iedereen die dat wilde ook een kaart getrokken. De kaart die ze voor mij had, lag bijzonder in lijn met de kaarten die ‘onze juf’ Kelly eerder voor me had getrokken. Een mooie kaart… Heb deze nacht bijzonder goed geslapen ook.
Trakteren en kinderfeestje
Woensdag werd er getrakteerd op school en mocht ik nog even blijven kijken. Er waren veel nieuwe kleutertjes aan het wennen, dus ik had met 32 stuks maar nèt genoeg cakejes. Pfoeh. Opluchting. De meesters en juffen kregen een smaakwatertje, want meestal zitten die niet op de zoveelste koek te wachten. Daarna werken en langs Checkin PR om goodiebags voor de #blogboot op te halen en natuurlijk ook even bij te kletsen met een kopje koffie. Was glad vergeten om voor grote zus een cadeautje te regelen om de bijna jarige Jet te geven op het kinderfeestje, dus draaide nog even snel een tegoedbon in elkaar om een ijsje te eten bij de lokale ijssalon. Notitieblokje en stickers erbij: klaar.
Daarna haalde ik het spul uit school om te lunchen bij Kwalitaria. Meteen mijn les geleerd: 9 kindjes (waarvan 2 van mezelf) = too much als je in je eentje bent. Met een kinderfeestje is het spul sowieso al door het dolle natuurlijk. “Je bent wel streng zeg”, zei er eentje. Tja, dat moet als je niet wilt dat ze de tent afbreken, elkaar de hersens in slaan of onder een auto rennen. Eenmaal bij de CreAcademy ging het gelukkig beter. De groep 3 kinders waren zwaar onder de indruk van de schildersezels en paletten die klaar stonden met een ‘hoe tem je een draak’ tekening. Ze hadden veel plezier in het schilderen. Nog even de speeltuin in met de nodige uitdagingen en het feestje was weer klaar. Gesloopt, maar een blij kind. Daar gaat het om.
Hemelvaartsdag
Donderdag hebben we lekker uitgeslapen. Na alle druktes de hoogste tijd om even bij te komen en rustig aan te doen. De meisjes wilden graag knutselen, dus het knutselkleed werd in de woonkamer neergelegd met de nodige spullen. Daarna nodigden ze de buurmeisjes uit om er samen een gezellige creatieve boel van te maken. Ze besloten allemaal hetzelfde paard na te tekenen. Ondertussen kon ik het huis aan kant maken en achter de laptop kruipen.
Nog even rustig aan
Vrijdag deden we nog even rustig aan. Maandag een belangrijke dag voor mij die veel voorbereiding vraagt, ook in het weekend met onze eerste #blogboot vaart. Lekker uitgeslapen en de ochtend volledig telefoon- en laptoploos doorgebracht. Even in het nu zijn. De oudste had heel veel behoefte aan knuffels en is wel 10 keer op mijn schoot gekropen. Ik las de Happinez en genoot hoe de meisjes in hun Top Model boeken aan het kleuren waren. ’s Middags dook ik achter de laptop om punt voor punt mijn to-do-lijstje af te werken. Wat nu niet komt, komt dit weekend wel. Of volgende week. Maandag tot en met woensdag ben ik dusdanig druk geweest, dat het nu echt even een tandje minder moest. Bovendien kreeg ik vandaag de bevestiging van mijn vliegtickets voor weer een mooie persreis op korte termijn…
Hoe was jouw Hemelvaart? Rustig aan gedaan of lekker er op uit? En wat zijn je plannen dit weekend met die fantastische weersvoorspellingen?
