Als recent gescheiden mama werd ik getriggerd door de voorstukjes op tv van het nieuwe programma van Tatum Dagelet: Van Vader naar Moeder. Vanaf zaterdag 12 januari komt dit elke zaterdag rond 10.05 uur en elke maandag rond 17.40 uur op NPO Zapp – Nederland 3 dus. Zojuist mocht ik als blogger de eerste 2 afleveringen alvast bekijken en dat maakt toch indruk, al brengt Tatum het luchtig…
Hoe voelt het als je moeder en je vader niet meer samen zijn? Je steeds weer je koffer in moet pakken en je heen en weer moet reizen tussen 2 huizen? In dit nieuwe kinderprogramma gaat Tatum Dagelet op pad met kinderen van gescheiden ouders. Elke aflevering rijdt ze een kind van de ene ouder naar de andere, en praat met ze over hoe het is als je ouders gescheiden zijn.
Wat vond ik ervan?
Uiteraard was het confronterend om te zien hoe moeilijk kinderen het ook jaren later nog met een scheiding kunnen hebben. In de eerste 2 afleveringen woonden de vaders niet in dezelfde woonplaats als de moeders en dat is natuurlijk extra lastig. Ik vond het mooi om te zien hoe Tatum snel een band met de kinderen wist op te bouwen en het gezellig wist te houden als ze het even moeilijk hadden. Wel schrok ik ervan dat de kinderen in deze afleveringen zoveel spullen mee moeten nemen bij elke wissel… het ene jongetje heeft bij zijn vader niet eens een slaapkamer omdat deze te klein behuisd is daarvoor. Dat kan natuurlijk ook…
De ouders van deze kinderen zijn al even gescheiden, bij het meisje is er zelfs inmiddels een nieuw zusje en twee ‘lief’ouders. Toch kregen ze blijkbaar geen eigen kast in het andere huis? Nu wisselen mijn ex en ik als co-ouders wat vaker (2x per week), dus misschien is dat het grote verschil? Ik heb pas ook staan vloeken dat ik in zijn huis de kledingkast van de meisjes moest uitzoeken, maar nu ik deze afleveringen heb gezien… ben ik daar eigenlijk wel blij mee. De kinderen hebben badpakjes, slippers, wantjes, regenlaarzen en ruim voldoende kleding in allebei de huizen. Er hoeven geen pyjamaatjes mee, want papa heeft ze en mama heeft ze. Alleen de knuffels en de schooltassen moeten steeds worden meegesleept. Dat is toch veel makkelijker? Zeker als de scheiding al een aantal jaar geleden is lijkt het me logisch dat er in beide huizen wat kleding ligt. Dat niet iedereen zo verslaafd is aan kinderkleding kopen als ik met een complete dubbele garderobe, dat snap ik… maar wat shirtjes en broeken voor je kind in huis hebben om al te veel sjouwwerk te voorkomen, is toch niet zo moeilijk? Ben erg benieuwd naar de gedachte hierachter. Verder vond ik het leuke kinderen en de ouders kwamen ook sympathiek over.
Waarom wilde Tatum dit programma maken?
‘Dit programma was mijn eigen idee’, geeft Tatum aan. ‘Ik ben zelf kind van gescheiden ouders, én ook een gescheiden ouder, dus ik weet wat een enorme impact het kan zijn als je ouders gescheiden zijn. Het veilige, vertrouwde leventje wordt ineens heel anders. Dit onderwerp wilde ik graag meer bespreekbaar maken door de kinderen zelf aan het woord te laten’.
In het programma zie je hoe Tatum op de ‘grote wisseldag’ (van vader naar moeder, of omgekeerd) samen met het kind zijn/haar koffertje inpakt en gedag zegt tegen de ene ouder en gezinsleden in het huis. Dan stappen ze in de auto, waar Tatum het kind de kans geeft vrijuit te praten over zijn/haar leven. Onderweg stoppen ze om iets leuks te doen. Eenmaal aangekomen bij het huis van de andere ouder, brengt Tatum het kind tot aan de deur en nemen ze afscheid.
Tatum: ‘De ‘grote wisseldag’ is meestal een lastige dag voor het kind: tas pakken, afscheid nemen van de ene ouder, weer wennen bij de andere ouder, etc. Gedoe dus. Ik probeer ervoor te zorgen dat deze, meestal lastige, dag een keer een luchtige, leuke dag wordt. In de auto praten we erover hoe het is als je ouders gescheiden zijn. Heel herkenbaar voor andere kinderen van gescheiden ouders. Maar ook voor kinderen waarvan de ouders nog bij elkaar zijn, is het mooi om te zien en horen hoe elk kind omgaat met verdriet, verlies en verwerken. De kinderen geven ook tips mee aan andere kinderen van gescheiden ouders, én aan de ouders. Dus ook volwassenen kunnen hier zeker iets van opsteken!’.
Kortom: een mooi programma om samen met je kind te bekijken. Surf even naar uitzending gemist als je het nog niet gezien hebt. Ik heb zelf deze afleveringen gekeken nadat mijn kinderen net waren opgehaald door hun papa. Maar wij wonen in hetzelfde dorp en de hoeveelheidh spullen die mee moet, valt reuze mee. Zoals ik zei: schooltas en knuffel en in dit geval ook de scoutingblouse en hun Pokémonkaartjes.
Wat vinden jullie van hoe het op televisie gaat in vergelijking met de wisseldag bij jou thuis? Hebben jouw kinderen bij de andere ouder ook een gevulde kast? Of juist niet?
Lees ook:
